മകൾ

മലാലാ,

ഒരു ചുവന്ന തെച്ചിപ്പഴം                                                                                                     

അടരുംപോലെ

നീ മണ്ണിലേയ്ക്ക് ചൊരിഞ്ഞ്

വീഴുകയായിരുന്നു

 വിദ്വേഷവിരൽതൊട്ടുപൊള്ളിച്ച

നിന്റെ കവിൾത്തടം

വല്ലാതെ കരുവാളിച്ചിരുന്നു

മുഖം മൂടിക്കെട്ടിയ കുടിലകാമനകൾ

ആർക്കോ വേണ്ടി തുളഞ്ഞു വീഴ്ത്തിയ

 മണ്ണിന്റെആശകൾ

ഉറങ്ങിയോ?

കുഞ്ഞുറക്കത്തിൽ

നീ പുഞ്ചിരിച്ചതുകണ്ട്

 പണ്ട് മുത്തശ്ശി തിരുത്തി

കനവുകാട്ടിക്കൊതിപ്പിക്കുന്നത്

ചിറകുവച്ച മാലാഖക്കുട്ടികളാണെന്ന്

ഇന്ന് നീ ഉണർന്നിരിക്കാൻ

ആയിരമായിരം മാലാഖക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ

സർവ്വലോകങ്ങളിലുമിരുന്ന് നോവുന്നത്

നീയറിയുന്നില്ലേ?

ഓർക്കുന്നു

കളിക്കിടയിൽ

കരിമുള്ളുകൊണ്ട് തുടുത്തപാദം

മടിയിലേക്ക് നീട്ടി

നീ തുളുമ്പിയത്

അറിയാതെ നിന്റെ വിരൽത്തുമ്പുകൊണ്ട്

എന്റെ കണ്ണുചുവന്നത്

 വിതുമ്പലോടെ നീ നോക്കിനിന്നത്

ആരുടെ വേദനയും നിന്റേതായി

ഏകാന്തതയിൽ വരണ്ട പാടങ്ങളെ നോക്കി

നീ മിഴിനീരണിഞ്ഞതും

മൂന്നുവീടിന്നപ്പുറത്ത്

കരളുന്ന വിശപ്പിന്റെ

കാളലിൽ

അറിയാതുണരുന്ന തേങ്ങലുകൾക്ക്

നീ കാതോർത്തിരുന്നതും

ഞാനറിഞ്ഞു

നിന്റെ നിനവുകളെ തീപ്പിടിപ്പിച്ച

കണ്ണീർച്ചിത്രങ്ങൾ

ചായംകൂട്ടിയ കവിതകളായി

പുനർജ്ജനിച്ചില്ല

അടിച്ചമർത്തപ്പെടുന്നവന്റെ

ശ്വാസംകെട്ടിയ നോവുകൾക്ക്

അത് സ്വയം ഭാഷയായി

നിന്റെ കുറിമാനങ്ങൾക്ക്

ചിറകുമുളച്ചു

പറന്നുയർന്നത്

പുതിയകാലത്തിന്റെ

തിരയാമാനങ്ങളിലേക്ക്

നിന്റെവാക്കുകൾ

കടന്നൽ ക്കുത്തുകൾ പോലെ

ചിലരെ നീറ്റിയെങ്കിൽ

അവർ അവകാശങ്ങളെ

മറിച്ചെഴുതുകയും

സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ

അടിച്ചിറക്കുകയുമായിരുന്നു

വെറുപ്പിന്റെ തീപ്പന്തങ്ങൾ മാത്രം

നിന്റെനേർക്ക് ചുഴറ്റിയെറിഞ്ഞവർ

പിശാചിന്റെ

ചുടലക്കഞ്ഞികുടിച്ചവർ

കത്തിപ്പടരുന്ന രോഷാഗ്നിയിൽ

അവരുടെ

അന്തമില്ലാത്ത അസഹിഷ്ണുത

സ്നേഹവറുതികളിലൊടുങ്ങട്ടെ

കാഞ്ചികളിൽ മാത്രം ക്ഷീണം തീർക്കുന്ന

അവരുടെ കുടുന്ന വിരലുകൾ കണ്ട്

സ്വന്തം കുഞ്ഞുങ്ങൾ

ഭയന്ന് ഓടിയൊളിക്കട്ടെ

മതവിഷം തീണ്ടിയ മുഖങ്ങളും

ഉച്ഛ്വാസങ്ങളിലെ ഒടുങ്ങാത്ത

മരണഗന്ധവും സഹിക്കാനാകാതെ

അവരുടെ കാമിനിമാർ

വെറുപ്പിന്റെമരുക്കാടുകളിലേക്ക്

എന്നേയ്ക്കുമായി പലായനം ചെയ്യട്ടെ

മൂർഖജന്മങ്ങൾക്ക് പിറവിയേകിയതിന്റെ

പശ്ചാത്താപത്തിൽ മനംനൊന്ത്

അവരുടെ പെറ്റമ്മമാർ

മലംചരിവുകളിൽ

കഴുകനെറിഞ്ഞുകൊടുത്ത ശരീരവുമായി

മരണം കാത്തുകിടക്കട്ടെ

ഇപ്പോൾ

നിന്നെയോർത്ത്

വേദനയില്ല

നൂറുജന്മങ്ങളുടെ പുണ്യസഞ്ചയം

ഉരുവാർന്നത്തിയ

അഭിമാനം

നീ

എവിടേയും

ഏതച്ഛനും

പിറക്കാതെ പോയ

മകൾ.