സഹനം

അനാഥത്വത്തിന്റെ

കറുത്തവേദന പകലിരവുകളിൽ കരളുപിളർത്തിയപ്പോൾ

കരയാതിരിയ്ക്കാൻ നീ

വിതുമ്പലിൽ

ചുണ്ടമർത്തി.

തണലിട്ട കൈ തളർന്നപ്പോൾ

തകരാതിരിക്കാൻ

നീ പുകഞ്ഞു നീറി.

മധുരിച്ചതെല്ലാം

നിനക്ക് വിഷം.

നിറചിരി കണ്ണീർക്കടൽ.

പൊട്ടിയും ശീവോതിയും

ആതിരയും നിറനിലാവും

നിറം മങ്ങിയ വളപ്പൊട്ടുകൾ.

പാകിമുളപ്പിച്ചവയെ

ചാഴികുത്താതെ കാക്കാൻ

നീ എരിപ്പന്തമായി.

വേനലറുതി പടികടന്നു

വേലയും വിഷുവുമെത്തി.

അധികപ്പറ്റിന്റെ

നൊമ്പരങ്ങളില്ലാതെ

മക്കൾക്ക്സ്വൈരംപെറ്റു നൽകി

നീ

നിറഞ്ഞ കളത്തിനു പുറത്തേയ്ക്ക്.

ആരോടും പരിഭവിക്കാതെ.

എരിഞ്ഞുതീരാൻ

ഇനിയും ഒരു ജന്മം….